۱ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ – : لا تُضَيِّعُوا صَلاتَكُمْ، فَإنَّ مَنْ ضَيَّعَ صَلاتَهُ، حُشِرَ مَعَ قارُونَ وَ هامانَ، وَ كانَ حَقّاً عَلي اللّهِ أنْ يُدْخِلَهُ النّارَ مَعَ الْمُنافِقينَ.
وسائل الشّيعة، ج ۴، ص ۳۰
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: نماز را سبك و ناچيز مشماريد، هر كس نسبت به نمازش بي اعتنا باشد و آنرا سبك و ضايع گرداند همنشين قارون و هامان خواهد گشت و حقّ خداوند است كه او را همراه منافقين در آتش داخل نمايد.
۲ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ مَشي إلي مَسْجِد مِنْ مَساجِدِ اللّهِ، فَلَهُ بِكُّلِ خُطْوَة خَطاها حَتّي يَرْجِعَ إلي مَنْزِلِهِ، عَشْرُ حَسَنات، وَ مَحي عَنْهُ عَشْرُ سَيِّئات، وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجات.
وسائل الشّيعة، ج ۵، ص ۲۰۱
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هر كس قدمي به سوي يكي از مساجد خداوند بردارد، براي هر قدم ثواب ده حسنه مي باشد تا برگردد به منزل خود، و ده خطا از لغزش هايش پاك مي شود، همچنين در پيشگاه خداوند ده درجه ترفيع مي يابد.
۳ـ بَيْنَما رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – جالِسٌ فِي الْمَسْجِدِ، إذْدَخَلَ رَجُلٌ فَقامَ يُصَلّي، فَلَمْ يُتِمَّ رُكُوعَهُ وَ لا سُجُودَهُ، فَقالَ: نَقَرَ كَنَقْرِ الْغُرابِ، لَئِنْ ماتَ هذا وَ هكَذا صَلوتُهُ لَيَمُوتُنَّ عَلي غَيْرِ ديني.
وسائل الشّيعة، ج ۴، ص ۳۱، ح ۴۴۳۴
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: رسول خدا – صلي الله عليه وآله – در مسجد نشسته بود كه شخصي وارد شد و مشغول خواندن نماز شد و ركوع و سجودش را كامل انجام نمي داد و عجله و شتاب مي كرد.
حضرت فرمود: كار اين شخص همانند كلاغي است كه منقار بر زمين مي زند، اگر با اين حالت از دنيا برود بر دين من نمرده است.
۴ـ قالَ رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – لِعَلي – عليه السلام – : أنَا رَسُولُ اللّهِ الْمُبَلِّغُ عَنْهُ، وَ أنْتَ وَجْهُ اللّهِ وَ الْمُؤْتَمُّ بِهِ، فَلا نَظير لي إلاّ أنْتَ، وَ لا مِثْلَ لَكَ إلاّ أنَا.
تفسير البرهان، ج ۴، ص ۱۸۴
رسول خدا – صلي الله عليه وآله – به امام علي – عليه السلام – فرمود: من رسول خدا هستم، كه از طرف او تبليغ و هدايت مي نمايم; و تو وجه اللّه مي باشي، كه امام و مقتداي (بندگان خدا) خواهي بود، پس نظيري براي من وجود ندارد مگر تو; و همانند تو نيست مگر من.
۵ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : يا أباذَر، اَلدُّنْيا سِجْنُ الْمُؤْمِن وَ جَنَّةُ الْكافِرِ، وَ ما أصْبَحَ فيها مُؤْمِنٌ إلاّ وَ هُوَ حَزينٌ، وَ كَيْفَ لايَحْزُنُ الْمُؤْمِنُ وَ قَدْ أوَعَدَهُ اللّهُ أنَّهُ وارِدٌ جَهَنَّمَ.
بحارالأنوار، ج ۷۴، ص ۸۰، ح ۳
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: اي ابوذر، دنيا زندان مؤمن و بهشت كافران است، مؤمن هميشه محزون و غمگين مي باشد، چرا چنين نباشد و حال آن كه خداوند به او – در مقابل گناهان و خطاهايش – وعده مجازات و دخول جهنّم را داده است.
۶ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : يا عَلي! اِفْتَحْ طَعامَكَ بِالْمِلْحِ، فَإنَّ فيهِ شِفاءٌ مِنْ سَبْعينَ داء، مِنْها: الْجُنُونُ وَ الْجُذامُ وَ الْبَرَصُ وَ وَجَعُ الْحَلْقِ وَ الاْضْراسِ وَ وَجَعُ الْبَطْنِ.
بحارالأنوار، ج ۶۳، ص ۳۹۸، ح ۲۰
رسول خدا – صلي الله عليه وآله – به امام علي – عليه السلام – فرمود: غذاي خود را با (تناول نمودن كمي) نمك شوع نما، همانا كه در آن درمان و شفاء هفتاد نوع بلا و آفت خواهد بود، كه ديوانگي، پيسي، جُذام، درد و ناراحتي هاي حلق، دندان ها; و شكم و معده از آنها مي باشد.
۷ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْياهُ، وَ شَرٌّ مِنْ ذلِكَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْيا غَيْرِهِ.
من لا يحضره الفقيه، ج ۴، ص ۳۵۳، ح ۵۷۶۲
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: بدترين افراد كسي است كه آخرت خود را به دنيايش بفروشد و بدتر از او آن كسي خواهد بود كه آخرت خود را براي دنياي ديگري بفروشد.
۸ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : ثَلاثَةٌ أخافُهُنَّ عَلي اُمتَّي: ألضَّلالَةُ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ، وَ مُضِلاّتُ الْفِتَنِ، وَ شَهْوَةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ.
بحارالأنوار، ج ۱۰، ص ۳۶۸، ح ۱۵
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: در سه چيز براي امّت خود احساس خطر مي كنم: گمراهي، بعد از آن كه هدايت و معرفت پيدا كرده باشند. گمراهي ها و لغزش هاي به وجود آمده از فتنه ها. مشتهيات شكم، و آرزوهاي نفساني و شهوت پرستي.
۹ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : ثَلاثَةٌ مِنَ الذُّنُوبِ تُعَجَّلُ عُقُوبَتُها وَ لا تُؤَخَّرُ إلي الاخِرَةِ: عُقُوقُ الْوالِدَيْنِ، وَ الْبَغْيُ عَلَي النّاسِ، وَ كُفْرُ الاْحْسانِ.
بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۳۷۳، ح ۷
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: عقاب و مجازات سه دسته از گناهان زودرس مي باشد و به قيامت كشانده نمي شود: ايجاد ناراحتي براي پدر و مادر، ظلم در حقّ مردم، ناسپاسي در مقابل كارهاي نيك ديگران.
۱۰ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : إنَّ أعْجَزَ النّاسِ مَنْ عَجَزَعَنِ الدُّعاءِ، وَ إنَّ أبْخَلَ النّاسِ مَنْ بَخِلَ بِالسَّلامِ.
بحارالأنوار، ج ۹۰، ص ۲۹۱، ح ۱۱
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: عاجز و ناتوان ترين افراد كسي است كه از دعا و مناجات با خداوند ناتوان و محروم باشد، و بخيل ترين اشخاص كسي خواهد بود كه از سلام كردن خودداري نمايد.
۱۱ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : إذا تَلاقَيْتُمْ فَتَلاقُوا بِالتَّسْليمِ وَ التَّصافُحِ، وَ إذا تَفَرَّقْتُمْ فَتَفَرَّقُوا بِإلاسْتِغْفارِ.
بحارالأنوار، ج ۷۳، ص ۴، ح ۱۳
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هنگام بر خورد و ملاقات با يكديگر سلام و مصافحه نمائيد و موقع جدا شدن براي همديگر طلب آمرزش كنيد.
۱۲ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : بَكِرُّوا بِالصَّدَّقَةِ، فَإنَّ الْبَلاءَ لا يَتَخَطاّها.
بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۱۷۷، ح ۸
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: صبحگاهان حركت و كار خود را با دادن صدقه شروع نمائيد چون كه بلاها و آفت ها را بر طرف مي گرداند.
۱۳ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : يُؤْتَي الرَّجُلُ في قَبْرِهِ بِالْعَذابِ، فَإذا اُتِيَ مِنْ قِبَلِ رَأسِهِ دَفَعَتْهُ تِلاوَةُ الْقُرْآنِ، وَ إذا اُتِيَ مِنْ قِبَلِ يَدَيْهِ دَفَعَتْهُ الصَّدَقَةُ، وَ إذا اُتِيَ مِنْ قِبَلِ رِجْلَيْهِ دَفَعَهُ مَشْيُهُ إلي الْمَسْجِدِ.
مسكّن الفؤاد، ص ۵۰
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هنگامي كه بدن مرده را در قبر قرار دهند، چنانچه عذاب از بالاي سر بخواهد وارد شود تلاوت قرآنش مانع عذاب مي گردد و چنانچه از مقابل وارد شود صدقه و كارهاي نيك مانع آن مي باشد. و چنانچه از پائين پا بخواهد وارد گردد، رفتن به سوي مسجد مانع آن خواهد گشت.
۱۴ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : عَلَيْكُمْ بِمَكارِمِ الاْخْلاقِ، فَإنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ بَعَثَني بِها، وَ إنَّ مِنْ مَكارِمِ الاْخْلاقِ: أنْ يَعْفُوَالرَّجُلُ عَمَّنْ ظَلَمَهُ، وَ يُعْطِيَ مَنْ حَرَمَهُ، وَ يَصِلَ مَنْ قَطَعَهُ، وَ أنْ يَعُودَ مَنْ لايَعُودُهُ.
بحارالأنوار، ج ۶۶، ص ۳۷۵، ح ۲۴.
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: بر شما باد رعايت مكارم اخلاق، كه خداوند مرا بر آن ها مبعوث نمود، و ـ بعضي از ـ آن ها عبارتند از: كسي كه بر تو ظلم كند ـ به جهت غرض شخصي ـ او را ببخش، كسي كه تو را نسبت به چيزي محروم گرداند كمكش نما، با شخصي كه با تو قطع دوستي كند رابطه دوستي داشته باش، شخصي كه به ديدار تو نيايد به ديدارش برو.
۱۵ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ وَجَدَ كَسْرَةً اَوْ تَمْرَةً فَأكَلَهَا لَمْ يُفارِقْ جَوْفَهُ حَتّي يَغْفِرَاللّهُ لَهُ.
بحارالأنوار، ج ۶۳، ص ۴۳۰، ح ۱۲
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هر كس تكّه اي نان يا دانه اي خرما در جائي ببيند، و آن را بردارد و ميل كند، مورد رحمت و مغفرت خداوند قرار مي گيرد.
۱۶ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : ما تَواضَعَ أحَدٌ إلاّ رَفَعَهُ اللّهُ.
بحارالأنوار، ج ۷۲، ص ۱۲۰، ح ۷
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: كسي اظهار تواضع و فروتني نكرده، مگر آن كه خداوند متعال او را رفعت و عزّت بخشيده است.
۱۷ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ أنْظَرَ مُعْسِراً، كانَ لَهُ بِكُلِّ يَوْم صَدَقَةٌ.
بحارالأنوار، ج ۱۰۰، ص ۱۵۱، ح ۱۷
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هر كس بدهكار ناتواني را مهلت دهد براي هر روزش ثواب صدقه در راه خدا مي باشد.
۱۸ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : ما مِنْ هُدْهُد إلاّ وَ في جِناحِهِ مَكْتُوبٌ بِالِسّرْيانيَّةِ آلُ مُحَمَّد خَيْرُ الْبَريَّةِ».
بحارالأنوار، ج ۲۷، ص ۲۶۱، ح ۲.
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هيچ پرنده اي به نام هدهد وجود ندارد مگر آن كه روي بال هايش به لغت سرياني نوشته شده است: آل محمّد (صلوات الله عليهم اجمعين) بهترين مخلوق روي زمين مي باشند.
۱۹ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : يَأتي عَلي النّاسِ زَمانٌ، الصّابِرُ مِنْهُمْ عَلي دينِهِ كَالْقابِضِ عَلي الْجَمَرِ.
بحارالأنوار، ج ۲۸، ص ۴۷، ح ۹
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: زماني بر مردم خواهد آمد كه صبر نمودن در برابر مسائل دين ـ و عمل به دستورات آن ـ همانند در دست گرفتن آتش گداخته است.
۲۰ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : سَيَأتي زَمانٌ عَلي اُمتَّي يَفِرُّونَ مِنَ الْعُلَماءِ كَما يَفِرُّ الْغَنَمُ مِنَ الذِّئْبِ، إبْتَلاهُمُ اللّهُ بِثَلاثَةِ أشْياء: الاْوَّلُ: يَرَفَعُ الْبَرَكَةَ مِنْ أمْوالِهِمْ، وَ الثّاني: سَلَّط اللّهُ عَلَيْهِمْ سُلْطاناً جائِراً، وَ الثّالِثُ: يَخْرُجُونَ مِنَ الدُّنْيا بِلا إيمان.
مستدرك الوسائل، ج ۱۱، ص ۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: زماني بر امّت من خواهد آمد كه مردم از علماء گريزان شوند همان طوري كه گوسفند از گرگ گريزان است، خداوند چنين جامعه اي را به سه نوع عذاب مبتلا مي گرداند:۱ ـ بركت و رحمت خود را از اموال ايشان برمي دارد. ۲ـ حكمفرمائي ظالم و بي مروّت را بر آن ها مسلّط مي گرداند. ۳ ـ هنگام مرگ و جان دادن، بي ايمان از اين دنيا خواهند رفت.
۲۱ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : اَلْعالِمُ بَيْنَ الْجُهّالِ كَالْحَي بَيْنَ الاْمْواتِ، وَ إنَّ طالِبَ الْعِلْمِ يَسْتَغْفِرُلَهُ كُلُّ شَيء حَتّي حيتانِ الْبَحْرِ، وَ هَوامُّهُ، وَ سُباعُ الْبَرِّ وَ أنْعامُهُ، فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ، فَإنّهُ السَّبَبُ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ، وَ إنَّ طَلَبَ الْعِلْمِ فَريضَةٌ عَلي كُلِ مُسْلِم.
بحارالأنوار، ج ۱، ص ۱۷۲، ح ۲۵
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: دانشمندي كه بين گروهي نادان قرار گيرد همانند انسان زنده اي است بين مردگان، و كسي كه در حال تحصيل علم باشد تمام موجودات برايش طلب مغفرت و آمرزش مي كنند، پس علم را فرا گيريد چون علم وسيله قرب و نزديكي شما به خداوند است، و فراگيري علم، بر هر فرد مسلماني فريضه است.
۲۲ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ زارَ عالِماً فَكَأنَّما زارَني، وَ مَنْ صافَحَ عالِماً فَكأنَّما صافَحَني، وَ مَنْ جالَسَ عالِماً فَكَأنَّما جالَسَني، وَ مَنْ جالَسَني فِي الدُّنْيا أجْلَسْتُهُ مَعي يَوْمَ الْقِيامَةِ.
مستدرك الوسائل، ج ۱۷، ص ۳۰۰، ح ۲۱۴۰۶
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هر كس به ديدار و زيارت عالم و دانشمندي برود مثل آن است كه مرا زيارت كرده، هر كه با دانشمندي دست دهد و مصافحه كند مثل آن كه با من مصافحه نموده، هر شخصي همنشين دانشمندي گردد مثل آن است كه با من مجالست كرده، و هر كه در دنيا با من همنشين شود، در آخرت همنشين من خواهد گشت.
۲۳ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ تَزَوَّجَ إمْرَأةً لِمالِها وَ كَلَهُ اللّهُ إلَيْهِ، وَ مَنْ تَزَوَّجَها لِجَمالِها رَأي فيها ما يَكَرَهُ، وَ مَنْ تَزَوَّجَها لِدينِها جَمَعَ اللّهُ لَهُ ذلِكَ.
تهذيب الأحكام، ج ۷، ص ۳۹۹، ح ۵
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هر كس زني را به جهت ثروتش ازدواج كند خداوند او را به همان واگذار مي نمايد، و هر كه با زني به جهت زيبائي و جمالش ازدواج كند خوشي نخواهد ديد، و كسي كه با زني به جهت دين و ايمانش تزويج نمايد خداوند خواسته هاي او را تأمين مي گرداند.
۲۴ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ قَلَّ طَعامُهُ، صَحَّ بَدَنُهُ، وَ صَفا قَلْبُهُ، وَ مَنْ كَثُرَ طَعامُهُ سَقُمَ بَدَنُهَ وَ قَسا قَلْبُهُ.
بحارالأنوار، ج ۵۹، ص ۲۶۸، ح ۵۳
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هر كه خوراكش كمتر باشد بدنش سالم و قلبش با صفا خواهد بود، و هر كس خوراكش زياد باشد امراض جسمي بدنش و كدورت، قلبش را فرا خواهد گرفت.
۲۵ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : لا تُشْبِعُوا، فَيُطْفأ نُورُ الْمَعْرِفَةِ مِنْ قُلُوبِكُمْ.
مستدرك الوسائل، ج ۱۶، ص ۲۱۸، ح ۱۹۶۴۶
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: شكم خود را از خوراك سير و پر مگردانيد، چون كه سبب خاموشي نور عرفان و معرفت ـ در افكار و ـ قلب هايتان مي گردد.
۲۶ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ تَوَلّي عَمَلا وَ هُوَيَعْلَمُ أنَّهُ لَيْسَ لَهُ بِأهْل، فَلْيتُبَّوَءُ مَقْعَدُهُ مِنَ النّارِ.
تاريخ إلاسلام، ج ۱۰۱ـ۱۲۰، ص ۲۸۵
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هر كه رياست و مسئوليتي را بپذيرد و بداند كه أهليّت آن را ندارد، ـ در قبر و قيامت ـ جايگاه او پر از آتش خواهد شد.
۲۷ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : إنَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ لَيُبْغِضُ الْمُؤْمِنَ الضَّعيفِ الَّذي لادينَ لَهُ، فَقيلَ: وَ ما الْمُؤْمِنُ الضَّعيفُ الَّذي لا دينَ لَهُ؟ قالَ: اَلذّي لا يَنْهي عَنِ الْمُنْكَرِ.
وسائل الشّيعة، ج ۱۶، ص ۱۲۲، ح ۲۱۱۳۹
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: همانا خداوند دشمن دارد آن مؤمني را كه ضعيف و بي دين است، سؤال شد: مؤمن ضعيف و بي دين كيست؟ پاسخ داد: كسي كه نهي از منكر و جلوگيري از كارهاي زشت نمي كند.
۲۸ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : صَدَقَةُ السِّرِّ تُطْفِيءُ الْخَطيئَةَ، كَما تُطْفِيءُ الماءُ النّارَ، وَ تَدْفَعُ سَبْعينَ باباً مِنَ الْبَلاءِ.
مستدرك الوسائل، ج ۷، ص ۱۸۴، ح ۷۹۸۴
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: صدقه اي كه محرمانه و پنهاني داده شود سبب پاكي گناهان مي باشد، همان طوري كه آب، آتش را خاموش مي كند، همچنين صدقه هفتاد نوع بلا و آفت را بر طرف مي نمايد.
۲۹ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : عَجِبْتُ لِمَنْ يَحْتَمي مِنَ الطَّعامِ مَخافَةَ الدّاءِ، كَيْفَ لايَحْتمي مِنَ الذُّنُوبِ، مَخافَةَ النّارِ.
بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۳۴۷، ح ۳۴
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: تعجّب دارم از كساني كه نسبت به خورد و خوراك خود اهميّت مي دهند تا مبادا مريض شوند وليكن اهميّتي نسبت به گناهان نمي دهند و باكي از آتش سوزان جهنّم ندارند.
۳۰ ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : حُبُّ الْجاهِ وَ الْمالِ يُنْبِتُ النِّفاقَ فِي الْقَلْبِ، كَما يُنْبِتُ الْماءُ الْبَقْلَ.
تنبيه الخواطر، ص ۲۶۴
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: علاقه نسبت به رياست و ثروت سبب روئيدن نفاق در قلب و درون خواهد شد، همان طوري كه آب و باران سبب روئيدن سبزيجات مي باشند.
۳۱ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ اَصابَ مِنْ إمْرَأة نَظْرَةً حَراماً، مَلاَاللّهُ عَيْنَيْهِ ناراً.
مستدرك الوسائل، ج ۱۴، ص ۲۷۰، ح ۱۶۶۸۵
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هركس نگاه حرامي به زن نامحرمي بيفكند، خداوند چشم هاي او را پر از آتش مي گرداند.
۳۲ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : حَسِّنُوا أخْلاقَكُمْ، وَ ألْطِفُوا جيرانَكُمْ، وَ أكْرِمُوا نِسائَكُمْ، تَدْخُلُوا الْجَنّةَ بِغَيْرِ حِساب.
أعيان الشّيعة، ج ۱، ص ۳۰۱
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: رفتار و اخلاق خود را نيكو سازيد، نسبت به همسايگان با ملاطفت و محبّت برخورد نمائيد، زنان و همسران خود را گرامي داريد تا بدون حساب وارد بهشت گرديد.
۳۳ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : اَلْمَرْءُ عَلي دينِ خَليلِهِ، فَلْيَنْظُر أحَدُكُمْ مَنْ يُخالِطُ.
بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۹۲، ح ۱۲
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: انسان بر روش و اخلاق دوستش پرورش مي يابد و شناخته مي شود، پس متوجّه باشيد با چه كسي دوست و همنشين مي باشيد.
۳۴ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : اَلصَّدقَةُ بِعَشْر، وَ الْقَرْضُ بِثَمانِيَةَ عَشَرَ، وَ صِلَةُ الرَّحِمِ بِأرْبَعَةَ وَ عِشْرينَ.
مستدرك الوسائل، ج ۷، ص ۱۹۴، ح ۸۰۱۰
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: پاداش و ثواب دادنِ صدقه ده برابر درجه، ودادن قرض الحسنه هيجده درجه، و انجام صله رحم بيست و چهار درجه افزايش خواهد داشت.
۳۵ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : لا يَمْرُضُ مُؤْمِنٌ وَ لا مُؤْمِنَةٌ إلاّ حَطّ اللّهُ بِهِ خَطاياهُ.
مستدرك الوسائل، ج ۲، ص ۶۶، ح ۱۴۲۲
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هيچ مؤمن و مؤمنه اي مريض نمي گردد مگر آن كه خطاها و لغزش هايش پاك و بخشوده مي شود.
۳۶ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : مَنْ وَقَّرَ ذا شَيْبَة فِي الاْسْلامِ أمَّنَهُ اللّهُ مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيامَةِ.
الكافي، ج ۲، ص ۶۵۸، ح ۳
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: هر كس بزرگ سال مسلماني را گرامي دارد و احترام نمايد، خداوند او را در قيامت از سختي ها و مشكلات در أمان مي دارد.
۳۷ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : كُلُّ عَيْن باكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيامَةِ إلاّ ثَلاثَ أعْيُن: عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللّهِ، وَ عَيْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ، وَ عَيْنٌ باتَتْ ساهِرَةً في سَبيلِ اللّهِ.
ثواب الأعمال، ص ۲۱۱، ح ۱
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: تمامي چشم ها در روز قيامت گريانند، مگر سه دسته: ۱ ـ آن چشمي كه به جهت خوف و ترس از عذاب خداوند گريه كرده باشد. ۲ ـ چشمي كه از گناهان و موارد خلاف بسته و نگاه نكرده باشد. ۳ ـ چشمي كه شبها در عبادت و بندگي خداوند متعال بيدار بوده باشد.
۳۸ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : سادَةُ النّاسِ فِي الدُّنْيا الأسْخِياء، سادَةُ النّاسِ فِي الاخِرَةِ الاْتْقِياء.
أعيان الشّيعة، ج ۱، ص ۳۰۲
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: سرور و سيّد مردم در دنيا افراد سخاوتمند خواهند بود، و سيّد و سرور انسان ها در قيامت پرهيزكاران مي باشند.
۳۹ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : وَ عَظَني جِبْرئيلُ – عليه السلام – : يا مُحَمَّدُ، أحْبِبْ مَنْ شِئْتَ فَإنَّكَ مُفارِقُهُ، وَ اعْمَلْ ما شِئْتَ فَإنَّكَ مُلاقيهِ.
أمالي طوسي، ج ۲، ص ۲۰۳
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: جبرئيل مرا موعظه و نصحيت كرد: با هر كس كه خواهي دوست باش، بالأخره بين تو و او جدائي خواهد افتاد. هر چه خواهي انجام ده، ولي بدان نتيجه و پاداش آنرا خواهي گرفت.
۴۰ـ قال رَسُولُ اللّهِ – صلي الله عليه وآله – : اَوْصاني رَبّي بِتِسْع: اَوْصاني بِالاْخْلاصِ فِي السِّرِّ وَ الْعَلانِيَةِ، وَ الْعَدْلِ فِي الرِّضا وَ الْغَضَبِ، وَ الْقَصْدِ فِي الْفَقْرِ وَ الْغِني، وَ اَنْ أعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَني، وَ أعطِيَ مَنْ حَرَمَني، وَ أصِلَ مَنْ قَطَعَني، وَ اَنْ يَكُونَ صُمْتي فِكْراً، وَ مَنْطِقي ذِكْراً، وَ نَظَري عِبْراً.
أعيان الشّيعة، ج ۱، ص ۳۰۰
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: پروردگار متعال، مرا به ۹ چيز سفارش نمود: اخلاص در آشكار و پنهان، دادگري در خوشنودي و خشم، ميانه روي در نياز و توانمندي، بخشيدن كسي كه در حقّ من ستم روا داشته است، كمك به كسي كه مرا محروم گردانده، ديدار خويشاونداني كه با من قطع رابطه نموده اند، و اين كه خاموشيم انديشه و سخنم، يادآوري خداوند; و نگاهم عبرت و پند باشد.
