ابوالصّلت روايت كرده كه: چون امام رضا ـ عليه السّلام ـ به(ده سرخ) رسيد در وقتي كه به نزد مامون مي رفت گفتند يابن رسول اللّه ظهر شده است نماز نمي خوانيد؟ پس فرود آمد و آب طلبيد، گفتند آب همراه نداريم پس بدست مبارك خود زمين را كاويد آن قدر آب جوشيد كه آن حضرت و هر كه با آن حضرت بود وضو گرفتند و اثرش تا امروز باقي است و چون داخل (سناباد) شد، پشت مبارك خود را گذاشت بر كوهي كه ديگها از آن مي تراشند و فرمود: خداوندا سود ببخش به اين كوه و بركت ده در هر چه در ظرفي گذارند كه از اين كوه تراشند و فرمود: براي حضرت ديگ ها از سنگ تراشيدند و نيز فرمود كه طعام آن حضرت را نپزند مگر در آن ديگ ها، پس از آن روز مردم ديگ ها و ظرف ها از آن تراشيدند و بركت يافتند.
[۱]. مفاتيح الجنان، باب سوم.
