سوره مانع از جهنّم

قيصر، پادشاه روم به يكي از خلفاي بني عباس نوشت، ما در انجيل ديده‌ايم، هر كس سوره‌اي را بخواند كه خالي از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش جهنّم حرام مي‌كند و آن هفت حرف عبارتست از «ثاء»، «جيم»، «خاء»، «زاء»، «شين»، «ظاء» و «فاء». ما، در تورات و انجيل آن سوره را نيافته‎ايم، آيا در كتب خود چنين سوره‎اي را داريد؟ و اگر جواب مثبت است مراد از اين حروف هفتگانه چيست؟
خليفة عباسي، علماء و دانشمندان را جمع كرد و سؤال را مطرح نمود. لكن هيچ يك نتوانستند جواب سؤال را بدهند؛ به ناچار سؤال را از حضرت علي بن محمد بن الرضا ـ عليهم‎السلام ـ پرسيد.
حضرت هادي ـ عليه‎السلام ـ فرمود: «آن سوره‎اي كه آنها در جستجوي آن هستند و در كتب آسماني سابق نيافتند، در قرآن مجيد موجود است و آن سوره، «سورة حمد» است كه هيچ يك از اين حروف هفتگانه در آن نمي‎توان يافت.»
پرسيدند: «حكمت آن چيست؟ و اين حروف علامت چيست؟»
حضرت فرمودند: «ث» اشاره به «ثبور» دارد؛ مراد از «ج» «جحيم»است؟ مقصود از «خ» «خبيث» است و «ز» اشاره به «زقّوم» دارد و «ش» «شقاوت» است و مراد از «ظ» ظلمت است و «ف» اشاره به «فرقت» دارد.»
اين پاسخ را براي قيصر روم فرستادند؛ چون جواب به پادشاه رسيد بسيار مشعوف شد و دانست كه دين حق همان اسلام است و لذا بلافاصله به اسلام گرويد.