در مدح حضرت مهدي حجة بن الحسن العسکري(عج)

دلبرا دست اميد من و دامان شما
سرما و قدم سرو خرامان شما
خاک راه تو و مژگان من ار بگذارد
ناوک غمزه و يا خنجر مژگان شما
شمع آه من و رخساره چون لاله تو
چشم گريان من و غنچه خندان شما
لب لعل نمکين تو مکيدن حظّيست
که نه طالع شودم يار نه احسان شما
رويم از نرگس بيمار تو چون ليمو زرد
به نگردد مگر از سيب ز نخدان شما
نه در اين دائره سرگشته منم چون پرگار
چرخ سرگشته چو گوئيست بچوگان شما
درد عشق تو نگارا نپذيرد درمان
تا شوم از سر اخلاص بقربان شما
خضر را چشمه حيوان رود از ياد اگر
ز سرش رشحه اي از چشمه حيوان شما
عرش بلقيس نه شايسته فرش ره تست
آصف اندر صف اطفال دبستان شما
نبود ملک سليمان همه با آن عظمت
موري اندر نظر همّت سلمان شما
جلوه ديد کليم الله از آن ديد جمال
نغمه اي بود انا الله ز بيابان شما
طائر سدره نشين را نرسد مرغ خيال
بحريم حرم شامخ الارکان شما
قاب قوسين که آخر قدم معرفت است
اوّلين مرحله رفرف جولان شما
فيض روح القدس از مجلس انس تو و بس
نفخه صور صفيريست ز دربان شما
گرچه خود قاسم الارزاق بود ميکائيل
نيست در رتبه مگر ريزه خورخوان شما
لوح نفس از قلم عقل نميگردد نقش
تا نباشد نفس منشي ديوان شما
هرچه در دفتر ملکست و کتاب ملکوت
قلم صنع رقم کرده بعنوان شما
شده تا شام ابد دامن آفاق چه روز
زده تا صبح ازل سر ز گريبان شما
چيست تورات ز فرقان شما؟ رمزي و بس
يک اشارت بود انجيل ز قرآن شما
هست هر سوره بتحقيق ز قرآن حکيم
آيه محکمه اي در صفت شأن شما
آستان تو بود مرکز سلطان هما
قاف عنقاء قدم شرفه ايوان شما
مهر با شاهد بزم تو برابر نشود
مه فروزان بود از شمع شبستان شما
خسرو اگر بمديح تو سخن شيرين است
ليکن افسوس نه زيبنده و شايان شما
ايکه در مکمن غيبيّ و حجاب ازلي
آه از حسرت روي مه تابان شما
بکن اي شاهد ما جلوه اي از بزم وصال
چند چون شمع بسوزيم ز هجران شما
مسند مصر حقيقت ز تو تا چند تهي
اي دو صد يوسف صدّيق بقربان شما
رخش همت بکن ايشاه جوانبخت توزين
تا شود زال فلک چاکر ميدان شما
زهره شير فلک آب شود گر شنود
شيهه زهره جبين توسن غرّان شما
مفتقر رانه عجب گر بنمائي تحسين
منم امروز در اين مرحله حسّان شما