روز بيست وچهارم ذي حجه روزي است كه مباهله كرد رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ با نصاراي نجران و پيش از آن كه مباهله كند عبا بر دوش مبارك گرفت و حضرت امير المؤمنين و فاطمه و حسن و حسن ـ عليهم السّلام ـ را در زير عبا قرار داد و فرمود: پروردگارا هر پيغمبري را اهل بيتي بوده است كه مخصوص‌ترين خلق بوده‌اند، بار خداوندا اينها اهل بيت من هستند، پس برطرف كن از ايشان شك و گناه را و پاك كن ايشان را پاك كردني. پس جبرئيل نازل شد و آيه تطهير[۲] را در شأن ايشان آورد. پس حضرت رسول ـ صلّي الله عليه و آله ـ آن چهار بزرگوار را براي مباهله همراه خود برد، چون نگاه نصاري برايشان افتاد و حقيّت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده كردند، جرئت مباهله ننمودند و استدعاي مصالحه و قبول جزيه[۳] نمودند.
[۱] . مفاتيح الجنان، باب دوم.
[۲]. سوره احزاب، ۳۳؛ انما يريدُ اللهُ ليُذهبَ عنكمُ الرّجسَ اهل البيت و يُطهّركُم تطهِيراً.
[۳] . مالياتي كه كفار اهل كتاب براي در امان ماندن جان و مالشان به حكومت اسلامي مي‌پرداختند.
