۱- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إذا أرَدْتَ أنْ تَعْلَمَ أنَّ فيكَ خَيْراً، فَانْظُرْ إلي قَلْبِكَ فَإنْ كانَ يُحِبُّ أهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ يُبْغِضُ أهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَفيكَ خَيْرٌ; وَاللّهُ يُحِبُّك، وَ إذا كانَ يُبْغِضُ أهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ يُحِبّ أهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَلَيْسَ فيكَ خَيْرٌ; وَ اللّهُ يُبْغِضُكَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ أحَبَّ.
«وسائل الشّيعة، ج ۱۶، ص ۱۸۳، ح ۱
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: اگر خواستي بداني كه در وجودت خير و خوشبختي هست يا نه، به درون خود دقّت كن اگر اهل عبادت و طاعت را دوست داري و از اهل معصيت و گناه ناخوشايندي، پس در وجودت خير و سعادت وجود دارد; و خداوند تو را دوست مي دارد. ولي چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشايند باشي و به اهل معصيت عشق و علاقه ورزيدي، پس خير و خوبي در تو نباشد; و خداوند تو را دشمن دارد. و هر انساني با هر كسي كه به او عشق و علاقه دارد، با همان محشور مي گردد.
۲- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ كَفَّ عَنْ أعْراضِ النّاسِ أقالَهُ اللّهُ نَفْسَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ، وَ مَنْ كَفَّ غَضَبَهُ عَنِ النّاسِ كَفَّ اللّهُ عَنْهُ غَضَبَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ.
«كتاب الزّهد، ص ۱، ح ۹
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هركس دنبال هتك حرمت – ناموس و آبروي – ديگران نباشد، خداوند متعال او را در قيامت مورد عفو و بخشش قرار مي دهد; و هركس غضب و خشم خود را از ديگران باز دارد، خداوند نيز خشم و غضب خود را در قيامت از او بر طرف مي سازد.
۳- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ ثَبَتَ عَلي وِلايَتِنا فِي غِيْبَةِ قائِمِنا، أعْطاهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَجْرَ ألْفِ شَهيد مِنْ شُهَداءِ بَدْر وَ حُنَيْن.
«إثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۶۷
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: كسي كه در زمان غيبت امام زمان (عجّل الله فرجه الشّريف) بر ايمان و ولايت ما اهل بيت عصمت و طهارت پا برجا و ثابت بماند، خداوند متعال پاداش و ثواب هزار شهيد از شهداي جنگ بدر و حنين به او عطا مي فرمايد.
۴- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : لَوْ أنَّ الاْمامَ رُفِعَ مِنَ الاْرْضِ ساعَةً، لَماجَتْ بِأهْلِها كَما يَمُوجُ الْبَحْرُ بِأهْلِهِ.
«الكافي، ج ۱، ص ۱۷۹، ح ۱۲
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: اگر امام و حجّت خدا لحظه اي از روي زمين و از بين افراد جامعه برداشته شود، زمين اهل خود را در خود مي بلعد و فرو مي برد همان طوري كه دريا چيزهاي خود را در خود متلاطم و آشفته مي سازد.
۵- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إنَّ جَميعَ دَوابِّ الاْرْضِ لَتُصَلّي عَلي طالِبِ الْعِلْمِ حَتّي الْحيتانِ في الْبَحْرِ.
«بحارالأنوار، ج ۱، ص ۱۳۷، ح ۳۱
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: به درستي كه تمام موجودات و جانوراان زمين و بلكه ماهيان دريا براي تحصيل كنندگان علوم ـ اسلامي و معارف الهي ـ تحيّت و درود مي فرستند.
۶- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : لَوْ أُوتيتُ بِشابٍّ مِنْ شَبابِ الشّيعَةِ لا يَتَفَقَّهُ فِي الدّينِ، لَأَوجَعْتُهُ.
«محاسن برقي، ج ۱، ص ۲۲۸
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: اگر جواني از جوانان شيعه را نزد من بياورند كه به مسائل دين ـ و زندگي ـ آشنا نباشد، او را تنبيه و تأديب خواهم كرد (تا به دنبال تحصيل مسائل دين برود).
۷- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ أفْتَي النّاسَ بِغَيْرِ عِلْم وَ لا هُدي، لَعَنَتْهُ مَلائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلائِكَةُ الْعَذابِ، وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفَتْياهُ.
«مستدرك الوسائل، ج ۱۷، ص ۲۴۴
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هركس درباره مسائل دين فتوا و نظريه اي دهد كه بدون علم و اطّلاع باشد، ملائكه رحمت و ملائكه عذاب او را لعن و نفرين مي كنند و گناه عمل كننده ـ اگر خلاف باشد ـ بر عهده گوينده است.
۸- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : الصَّلاةُ عَمُودُ الدّينِ، مَثَلُها كَمَثَلِ عَمُودِ الْفِسْطاطِ، إذا ثَبَتَ الْعَمُودُ ثَبَتَ الاَْوْتادُ وَ الاَْطْناب، وَ إذا مالَ الْعَمُودُ وَانْكَسَرَ لَمْ يَثْبُتْ وَ تَدٌ وَ لا طَنَبٌ.
«وسائل الشيعه، ج ۴، ص ۲۷، ح ۴۴۲۴
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: نماز ستون دين است و مثالش همانند تيرك و ستون خيمه مي باشد كه چنانچه محكم و استوار باشد ميخ ها و طناب هاي اطراف آن پا بر جا خواهد بود ولي اگر ستون سُست يا كج باشد ميخ ها و طنابهاي اطراف آن نمي تواند پا برجا باشد.
۹- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : لا تَتَهاوَنْ بَصَلاتِكَ، فَإنَّ النَّبيَّ (صلي الله عليه وآله وسلم) قالَ عِنْدَ مَوْتِهِ: لَيْسَ مِنّي مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلاتِهِ، لَيْسَ مِنّي، مَنْ شَرِبَ مُسْكِراً، لا يَرِدُ عَلَي الْحَوْضَ، لا وَ اللهِ.
«وسائل الشّيعة، ج ۴، ص ۲۳، ح ۴۴۱۳
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: نسبت به نماز بي اعتنا مباش و آن را سبك و ناچيز مشمار، همانا كه پيامبر خدا هنگام وفات خود فرمود: هركس نماز را سبك شمارد و يا مسكرات بنوشد از ـ امّت ـ من نيست و بر حوض كوثر وارد نخواهد شد.
۱۰- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : بُنِيَ الاْسْلامُ عَلي خَمْسَةِ أشْياء: عَلَي الصَّلاةِ، وَ الزَّكاةِ، وَ الْحَجِّ، وَ الصَّوْمِ، وَ الْوِلايَةِ، وَ لَمْ يُنادَ بِشَيْيء مِثْلَ ما نُودِي لِلْوِلايَةِ.
«وسائل الشّيعة، ج ۱، ص ۱۸، ح ۱۰
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: دين مبين اسلام بر پنج پايه و اساس استوار است: نماز، زكات، حجّ، روزه، ولايت اهل بيت عصمت و طهارت – عليهم السلام -. سپس افزود: آن مقداري كه نسبت به ولايت سفارش شده است نسبت به هيچ كدام تأكيد نگرديده است و ولايت اساس و محور تمام اعمال مي باشد.
۱۱- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ دَعَا اللهَ بِنا أفْلَحَ، وَ مَنْ دَعاهُ بِغَيْرِنا هَلَكَ وَ اسْتَهْلَكَ.
«أمالي شيخ طوسي، ج ۱، ص ۱۷۵
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هر كه خداوند را به وسيله ما بخواند و ما را واسطه قرار دهد رستگار و موفّق خواهد شد.
و كسي كه غير از ما اهل بيت ـ عصمت و طهارت ـ را وسيله گرداند نااميد و هلاك خواهد گشت.
۱۲- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : الاْعْمالُ تُضاعَفُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ، فَأكْثِرُوا فيها مِنَ الصَّلاةِ وَ الصَّدَقَةِ وَ الدُّعاءِ.
«مستدرك الوسائل، ج ۶، ص ۶۴، ح ۱۵
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: پاداش اعمال ـ بد يا خوب ـ در روز جمعه دو برابر ديگر روزها است، پس سعي نمائيد در اين روز نماز و صدقه و دعا بسيار انجام دهيد.
۱۳- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ طَلَبَ الدُّنْيا اسْتِعْفافاً عَنِ النّاسِ، وَ سَعْياً عَلي أهْلِهِ، وَ تَعَطُّفاً عَلي جارِهِ، لَقَي اللهَ عَزَّ وَجَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ وَجْهُهُ مِثْلُ الْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ.
«وسائل الشّيعة، ج ۱۷، ص ۲۱، ح ۵
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هركس دنيا را به جهت يكي از اين سه حالت طلب كند: بي نيازي از مردم، آسايش و رفاه خانواده و عائله اش، كمك و رسيدگي به همسايه اش.
روز قيامت در حالتي محشور مي گردد و به ملاقات خداوند متعال نايل مي شود كه صورتش همچون ماه شب چهارده، نوراني است.
۱۴- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : ثَلاثٌ لَمْ يَجْعَلِ اللهُ لِأحَد فيهِنَّ رُخْضةً: أداءُ الاْمانَةِ إلَي الْبِرِّ وَ الْفاجِرِ، وَ الْوَفاءُ بِالْعَهْدِ لِلْبِّرِ وَ الْفاجِرِ، وَ بِرُّ الْوالِدَيْنِ بِرَّيْنِ كانا اَوْ فاجِرَيْنِ.
«وسائل الشّيعه، ج ۲۱، ص ۴۹۰، ح ۳
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: خداوند سبحان در سه چيز رخصت قرار نداده است: امانت را سالم تحويل صاحبش دادن، خواه آن كه صاحبش آدم خوبي باشد يا فاجر. وفاي به عهد نسبت به هر شخصي خوب باشد يا بد. و نيكي به والدين خوب باشند يا بد.
۱۵- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إنَّ الْجَنَّةَ وَ الْحُورَ لَتَشْتاقُ إلي مَنْ يَكْسَحُ الْمَسْجِدَ، اَوْ يَأخُذُ مِنْهُ الْقَذي.
«مستدرك الوسائل، ج ۳، ص ۳۸۵
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: همانا بهشت و حورالعين در انتظار افرادي است كه در نظافت و تميز كردن مسجد سعي و تلاش نمايند.
۱۶- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إنَّما يَبْتَلِي الْمُؤمِنُ فِي الدُّنْيا عَلي قَدْرِ دينِهِ.
«بحارالأنوار، ج ۶۷، ص ۲۱۰، ح ۱۲
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: همانا مؤمن در اين دنيا هر مقداري كه دين و ايمان داشته باشد به همان اندازه مورد امتحان و آزمايش قرار مي گيرد.
۱۷- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : لا يَكُونُ الْعَبْدُ عابِداً لِلّهِ حَقَّ عِبادَتِهِ حَتّي يَنْقَطِعَ عَنِ الْخَلْقِ كُلِّهِمْ، فَحينَئِذ يَقُولُ: هذا خالِصٌ لي، فَيَقْبَلُهُ بِكَرَمِهِ.
«بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۱۱۱، ح ۱۴
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: كسي به بندگي و ستايش گر حقيقي در برابر خداوند نمي رسد مگر آن كه از تمام افراد قطع اميد كند و تنها اميدش خداي يكتا باشد. در يك چنين حالتي خداوند گويد: اين عمل خالصانه براي من است و آن را مورد قبول و عنايت خود قرار مي دهد.
۱۸- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : اُقْسِمُ بِاللهِ وَ هُوَ حَقٌّ، مافَتَحَ رَجُلٌ عَلي نَفْسِهِ بابَ الْمَسْألَةِ إلاّ فَتَحَ اللهُ عَلَيْهِ بابَ فَقْر.
«عدّة الداعي، ص ۹۹
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: سوگند به خدائي كه بر حقّ است، چنانچه شخصي در موردي، تقاضاي خود را به يكي از هم نوعان خود بگويد و بدون توجّه به خداوند متعال درخواست كمك نمايد، خداوند دري از درهاي فقر و تنگ دستي را بر او بگشايد.
۱۹- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ قَضي مُسْلِماً حاجَتَهُ، قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: ثَوابُكَ عَلَي وَلا اَرْضي لَكَ ثَواباً دُونَ الْجَنَّةِ.
«مستدرك الوسائل، ج ۱۲، ص ۴۰۲، ح ۶
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هركس حاجتي را براي مسلماني برآورده كند و گره از مشگلش بگشايد، خداوند متعال به او خطاب كند: ثواب و پاداش تو بر عهده من خواهد بود و غير از بهشت چيز ديگري لايق تو نخواهد بود.
۲۰- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَوْحي إلي شُعَيْب النَّبي – صلي الله عليه وآله وسلم – : إنّي مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِكَ مِائَةَ ألْف، أرْبَعينَ ألْفاً مِنْ شِرارِهِمْ وَ سِتّينَ ألْفاً من خِيارِهِمْ.
فقال: يارَبِّ هؤُلاءِ الاْشْرار فَما بالُ الاْخْيار؟ فَأوحي اللهُ إلَيْهِ: إنَّهُمْ داهَنُوا أهْلَ الْمَعاصي وَ لَمْ يَغْضِبُوا لِغَضَبي.
«بحارالأنوار، ج ۱۲، ص ۳۸۶، ح ۱۲
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: همانا خداوند متعال، براي حضرت شعيب – عليه السلام – وحي فرستاد: من از قوم تو يكصد هزار نفر را عذاب و هلاك مي نمايم كه شصت هزار نفر ايشان، اشرار و چهل هزار نفر ديگرشان از خوبان و عبادت كنندگان خواهند بود. حضرت شعيب – عليه السلام – سؤال نمود: اشرار كه مستحقّ عذاب هستند ولي خوبان را چرا عذاب مي نمائي؟ خداوند وحي نمود: به جهت آن كه اين افراد، نسبت به گناهكاران بي تفاوت بوده و با ايشان سازش مي كردند.
۲۱- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ أطْعَمَ مُؤْمِناً، أطْعَمَهُ اللهُ مِنْ ثِمارِ الْجَنَّةِ.
«محاسن برقي، ص ۳۹۳، ح ۴
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هركس مؤمني را طعام دهد، خداوند از ميوه هاي بهشتي روزي او گرداند.
۲۲- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ حَمَلَ أخاهُ عَلي رَحْلِهِ بَعَثَهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ إلي الْمَوْقِفِ عَلي ناقَةِ مِنْ نُوْقِ الْجَنَّةِ يُباهي بِهِ الْمَلائِكَةَ.
«بحارالانوار، ج ۷، ص ۳۰۳، ح ۶۱
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: كسي كه برادرش را (و هركس كه در مسير راه بدون وسيله است) سوار وسيله نقليه خود كند ـ و حتّي الإمكان او را به مقصد برساند ـ خداوند متعال او را در قيامت سوار شتري از شترهاي بهشتي مي گرداند ـ كه سريع او را به مقصد برساند و از شدائد و سختي هاي محشر در امان گردد ـ، و به بر ملائكه مباهات و افتخار مي كنند.
۲۳- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إذا دَخَلَ أحَدُكُمْ عَلي أخيهِ في بَيْتِهِ، فَلْيَقَعُدْ حَيْثُ يَأمُرُهُ صاحِبُ الرَّحْلِ، فَإنَّ صاحِبَ الْبَيْتِ أعْرَفُ بِعَوْرة بَيْتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَيْهِ.
«وسائل الشّيعة، ج ۵، ص ۳۲۲
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هنگامي به منزل يكي از برادران و دوستانتان وارد شديد، هر كجا به شما گفت بنشينيد، بپذيريد و همانجا بنشينيد، چون كه صاحب منزل بيش از ديگران به اسرار منزل خود آشنا و آگاه است.
۲۴- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : اَلْجَنَّةُ مُحَرَّمَةٌ عَلَي الْفَتّانينَ الْمشّائينَ بِالنَّميمَةِ.
«تنبيه الخواطر، ص ۵۲۸
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: بهشت ـ و نعمت هاي حيات بخش آن ـ براي اشخاص فتنه گر و سخن چينِ آشوب طلب، حرام است.
۲۵- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إنّا نَأمُرُ صِبْيانَنا بِالصَّلاةِ إذا كانُوا بَني خَمْسِ سِنين، فَمُرُوا صِبْيانَكُمْ إذا كانوا بَني سَبْعِ سِنين.
«وسائل الشّيعه، ج ۴، ص ۳۱، ح ۴۴۳۴
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: ما ـ اهل بيت عصمت و طهارت ـ كودكان خود را از دوران پنج سالگي به انجام نماز دستور مي دهيم، ولي شما ـ دوستان و پيروان ما ـ فرزندان خود را از سنين هفت سالگي وادار به نماز نمائيد.
۲۶- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ حَمَلَ جِنازَةً مِنْ اَرْبَع جَوانِبِها، غَفَرَ اللهُ لَهُ اَرْبَعينَ كَبيرَةً.
«وسائل الشّيعة، ج ۳، ص ۳، ح ۱۵۳
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هركس جنازه اي را تشييع نمايد و چهار جانب تابوت را بر شانه خود حمل كند، خداوند چهل گناه از گناهانش را مي آمرزد.
۲۷- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : خَفِ اللهَ تَعالي لِقُدْرَتِهِ عَلَيْكَ، وَ اسْتَحِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْكَ.
«بحارالأنوار، ج ۶۸ ص۳۳۶، ح ۲۲
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: بترس از قدرت بي منتهاي خداوند متعال كه از ـ جهات مختلف ـ بر تو دارد، و از خداوند شرم و حيا كن ـ در انجام گناهان ـ به جهت آن كه از هر چيزي به تو نزديك تر است.
۲۸- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : الْحِكْمَةُ ضالَّةُ الْمُؤْمِنِ، فَحَيْثُ ماوَجَدَ أحَدُكُمْ ضالَّتَهُ فَلْيَأخُذْها.
«تنبيه الخواطر، ص ۴۶۸
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: دانش و حكمت، گمشده ـ ارزشمندي است براي ـ مؤمن كه هر كجا و نزد هركس يافت شود بايد آن را دريافت نمايد.
۲۹- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : فِي الْمِلْحِ شِفاءٌ مِنْ سَبْعينَ داء، ثُمَّ قالَ: لَوْ يَعْلَمُ النّاسُ ما فِي الْمِلْحِ ما تَداوَوا إلاّ بِهِ.
«تنبيه الخواطر، ص ۴۶۸
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: نمك شفابخش و درمان كننده هفتاد نوع مرض و درد خواهد بود و افزود چنانچه مردم خواصّ نمك مي شناختند به چيزي غير از نمك مداوا و درمان نمي كردند.
۳۰- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إنَّ الْمُؤمِنَ إذا صافَحَ الْمُؤمِنَ تَفَرَّقا مِنْ غَيْرِ ذَنْب.
«خصال صدوق، ج ۱، ص ۱۳
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: همانا مؤمني كه با برادر مؤمنش ديدار و مصافحه نمايد، گناهانشان ريخته مي شود و بدون گناه از يكديگر جدا خواهند شد.
۳۱- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَثَلُ الْحَريصِ عَلَي الدُّنْيا مَثَلُ ذَرْوَةِ الْقَزِّ، كُلَّما ازْدادَتْ عَلي نَفْسِها لَفّاً كانَ أبْعَدُ مِنَ الْخُرُوجِ حَتّي تَمُوتَ غَمّاً.
«وسائل الشّيعة، ج ۱۱، ص ۳۱۸
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: تمثيل افراد حريص به مال و زيورآلات دنيا همانند كرم ابريشمي است كه هر چه اطراف خود بچرخد و بيشتر فعاليّت كند و تارهاي ابريشم را به دور خود بپيچد، خارج شدنش از بين آن تارها سخت تر گردد و چه بسا غير ممكن مي شود تا جائي كه چاره اي جز مرگ نداشته باشد.
۳۲- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إنَّ الْمُؤْمِنَ أخُ الْمُؤمِنِ لا يَشْتِمُهُ، وَ لا يُحَرِّمُهُ، وَ لا يُسييءُ بِهِ الظَّنَّ.
«تحف العقول، ص ۲۲۱
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: مؤمن برادر مؤمن است، بايد او را دشنام ندهد، سرزنش و بدگوئي نكند، و او را از خوبيها محروم نگرداند، و به او بدگمان نباشد.
۳۳- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : اَلْكَمالُ كُلُّ الْكَمالِ، التَّفَقُّهُ فِي الدّينِ، وَ الصَّبْرُ عَلَي النائِبَةِ، وَ تَقْديرُ الْمَعيشَةِ.
«تحف العقول، ص ۲۱۳
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: تمام كمالات – معنوي و مادّي انسان – در فقاهت و شناخت دقيق و صحيح مسائل دين و معارف الهي است; و صبر و شكيبائي در مقابل ناملايمات، و نيز زندگي را با تدبّر و مديريّت برنامه ريزي كردن مي باشد.
۳۴- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : صِلِةُ الاْرْحامِ تُزَكّي الاْعْمالَ، وَ تُنْمِي الاْمْوالَ، وَ تَدْفَعُ الْبَلْوي، وَ تُيَسِّرُ الْحِسابَ، وَ تُنْسِيءُ فِي الاْجَلِ.
«تحف العقول، ص ۲۱۸
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: صله رحم نمودن (پنج فايده دارد:) موجب تزكيه اعمال و عبادات مي شود، سبب رشد و بركت در اموال مي گردد، بلاها، آفات; و گرفتاري ها را دفع و بر طرف مي نمايد، حساب (قبر و قيامت) را آسان مي گرداند و مرگ و أجل (معلّق) را تأخير مي اندازد.
۳۵- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : فَضْلُ صَلاةِ الْجَماعَةِ عَلي صَلاةِ الرَّجُلِ فَرْداً خَمْساً وَ عِشْرينَ دَرَجَةً فِي الْجَنَّةِ.
«وسائل الشّيعة، ج ۱۷، ص ۳۷
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: فضيلت و برتري نماز جماعت بر نماز فرادا و تنها، بيست و پنج درجه از مقامات بهشتي است.
۳۶- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : وَ أمَّا الْمُنْجِيات: فَخَوْفُ اللهِ فِي السِّرَ وَ الْعَلانِيَةِ، وَ الْقَصْدُ فِي الْغِني وَ الْفَقْرِ، وَ كَلِمَةُ الْعَدْلِ فِي الرِّضا وَ السّخَطِ.
«وسائل الشّيعة، ج ۱۱، ص ۱۷۴، ح ۱۲
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: از اسباب نجات، ترس از خدا در خفاء و آشكارا است، رعايت اقتصاد و صرفه جوئي در تمام حالات بي نيازي و نيازمندي، نيز رعايت انصاف و گفتن سخن حقّ و عدالت در همه حالت هاي خوشي و ناراحتي.
۳۷- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : لا تَنالُ وِلايَتُنا إلاّ بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ.
«وسائل الشّيعه، ج ۱۱، ص ۱۹۶
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: ولايت و شفاعت ما شامل نمي شود مگر افرادي را كه داراي عمل ـ صالح ـ و نيز پرهيز از گناه داشته باشند.
۳۸- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : إنَّ أعْمالَ الْعِبادِ تُعْرَضُ عَلي نَبيِّكُمْ كُلَّ عَشيَّةِ خَميس، فَلْيَسْتَحِ أحَدُكُمْ أنْ يُعْرِضَ عَلي نَبيِّهِ الْعَمَلَ الْقَبيح.
«وسائل الشّيعة، ج ۱۱، ص ۳۹۱
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: همانا تمام كارها و حركات بندگان در هر شب جمعه بر پيغمبر اسلام عرضه مي گردد، پس حياء كنيد از اين كه عمل زشت شما را نزد پيغمبرتان ارائه دهند.
۳۹- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : مَنْ عَلَّمَ بابَ هُدي فَلَهُ مِثْلُ أجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ، وَلايَنْقُصُ اُولئِكَ مِنْ أجُورِهِمْ.
«وسائل الشّيعة، ج ۱، ص ۴۳۶
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: هركس راه هدايت و سعادتي را بگشايد و يا به ديگران تعليم دهد، اجر و پاداش او همانند كسي است كه به آن كار خير عمل كرده باشد بدون آن كه از پاداش عمل كنندگان كسر شود.
۴۰- قالَ الاْمامُ الباقر – عليه السلام – : اَرْبَعٌ مِنْ كُنُوزِالْبِرِّ: كِتْمانُ الْحاجَةِ، وَ كِتْمانُ الصَّدَقَةِ، وَ كِتْمانُ الْوَجَعِ، وَ كِتْمانُ الْمُصيبَةِ.
«تحف العقول، ص ۲۱۵
امام محمد باقر – عليه السلام – فرمود: چهار حالت از كنزهاي نيك و پسنديده است: پوشاندن نياز و حاجت خود را از ديگران، دادن صدقه و كمك به افراد به طور مخفيانه و محرمانه، دردها و مشكلات و ناراحتي ها را تحمّل كردن و هنگام مصيبت و حوادث، جزع و داد و فرياد نكردن.
